Sit down and start writing

Mr. Tom Froese, illustrator, leraar en spreker, sprak deze woorden in een van zijn podcasts. Ik luister er met veel plezier naar en hij gaf me ermee een schop onder mijn spreekwoordelijke kont. Een valkuil waar ik nog weleens in dreig te trappen, zij het gelukkig minder vaak dan voorheen, is het zogenaamde wachten op inspiratie. Alsof je als creatieveling op een bepaald moment op een dag in een week bevangen zou worden door een enorme ideeënvlaag die je als een bezetene aan het werk zou zetten. 

Door de jaren heen leerde ik dat dat vrijwel nooit het geval is en dat je gewoon moet komen opdagen. Show up! Dat wil zeggen je gaat aan je bureau zitten, pakt dat potlood en vel papier of zet die computer en gaat aan het werk. Iedere dag weer. De ene dag zal het soepeler gaan dan de andere, maar dat is alleszins normaal. Je kunt nu eenmaal niet alle dagen topprestaties leveren.

 

Onzekerheid

Het Zweedse boek ‘NEJ! Inte tandlakären!’ waar ik de afgelopen maanden aan werkte, nadert de voltooiing en gaat binnenkort naar de drukker. Een kinderboek met heldere tekeningen over een klein meisje dat met frisse tegenzin naar de tandarts gaat. Toen ik de schetsen van de illustraties een heel eind klaar had en de lijn was uitgestippeld, werd ik onzeker over hetgeen ik had gemaakt. Zou het wel goed genoeg zijn? Heb ik alles uit mezelf gehaald om dit juist neer te zetten? Ik liet het er een beetje bij zitten en hoopte op een hierboven beschreven moment van helder inzicht.

Focus en plezier

Ik merkte dat ik het lastig vond om de tandartsenpraktijk weer te geven en de tekeningen toch leuk te houden. Een kille tandartsenpraktijk is een plek waar ik niet graag ben, ik vind het er ook altijd naar ruiken. Hoe geef je een draai aan zo’n ruimte en maak je je tekeningen ervan aantrekkelijk? Ik besloot mijn plezier vooral uit het tekenen van de karakters te halen. Hoe reageren mensen in een dergelijke omgeving, wat zijn hun uitdrukkingen? Daarbij heb ik overdreven met de bepaalde grimassen waardoor ik me daarop kon focussen i.p.v. op bijvoorbeeld het gereedschap van een tandarts. Daar heb ik het niet zo op, brrr! Soms is het een kunst om te zoeken naar dat wat je wel aanspreekt in een project en daar je aandacht naartoe te brengen. Gaan zitten en ermee aan het werk gaan.

 

Over het randje

De schetsen voor het binnenwerk van ‘Lang zal Eland leven’, mijn andere boekproject, zijn opgezet en deze kan ik verder uitwerken. Wanneer ik de illustraties rangschik en ze op de pagina’s plaats dan krijg ik een goed beeld van het verloop van de tekeningen en het verhaal. Soms zie ik dat het beter werkt wanneer ik het perspectief verander, zodat er net wat meer dynamiek in een pagina ontstaat. Dit vergt eerlijkheid naar mijn werk. Kritisch kijken naar de schets die er ligt en de vraag stellen of deze echt goed is, kan ik er mee doorgaan of is het beter hem aan te passen? En dan opnieuw terug naar de tekentafel. Een proces van schaven, weglaten wat niet nodig is en veranderen wat erom vraagt.

Het is vaak een soort ‘doorduwen’, jezelf net even over dat randje tikken. Hoe makkelijk is het niet om te blijven waar je bent en van daaruit door. Maar juist een stapje verder en jezelf uitdagen, dat is waardoor je groeit. Op dat punt ben ik nu aanbeland binnen het project ‘Lang zal Eland leven’. Wat is al goed en wat heeft nog een twist nodig om het beter te maken? Het is een hoop intern overleg hier, dat begrijp je wel…

 

Om met de woorden van Tom Froese te eindigen: ‘We’re not happy unless we see things coming together in a meaningful way. We’re not happy unless we know that what we’re doing is amounting to something in the end. We’re happiest when we have a sense of purpose.‘

Niets meer aan toe te voegen…

De podcasts van Mr. Tom Froese vind je hier. Een aanrader!