Toen mijn oudste dochter een jaar of twee was, had ze een zelfbedacht woord voor ‘olifant’. Ze noemde deze een ‘funnielat’. Ik vond het zo bijzonder dat ze zo’n creatieve oplossing had bedacht voor een woord wat ze nog niet goed kon uitspreken. Ook zag ik er direct een beeld bij van een groot, lief, zacht wezen dat je altijd zal beschermen, als kind en ook als volwassene. De Funnielat vond zijn weg naar mijn schetsboek en later naar deze illustratie die ik als kerstkaart naar relaties heb verzonden. Ooit hoop ik nog eens een boek over de Funnielat te maken, want hij laat me maar niet los.
De tekening is gemaakt met gouache, kleurpotlood en acrylinkt en later digitaal bewerkt.
illustratie